Allah’ın sevdiği ‘’ veli kullarını ‘’ ( ermişleri ) görmek pek mümkün değil. Çünkü onlar sıra dışı insanlardır. Metafizik yani fizik ötesi boyuttadırlar. Ama aşağıda yaşadığım olayda ben böyle bir tereddüde düştüm.
Bundan 50 yıl kadar önce 20’li yaşlarımın başındayım. İzmir’deyim.
Bir gün akşam yemeğinden sonra Gaziler caddesinde berberim var. Tıraş olmaya gittim. Ben sıramı beklerken iki berber koltuğundan birinde traş olan benimle aynı yaşlarda olan genç bir kişi ile tanıştım. O berber koltuğunda ben misafir koltuğunda. Sohbete başladık. Konumuz metafizik olaylar. Hani derler ya. Kafalarımız sardı. Sonra traş sırası bana geldi. Sohbete devam ettik. Benim tıraşım da bitti. Fakat sohbet bitmedi.. Baktık olacak gibi değil, berberden çıktık, yakında, 24 saat açık sabahçı kahvesi var, orada devam ettik. Konularımız, ilginç ve tatlı sohbetimiz bitecek gibi değil.
Saatler nasıl geçiyor anlamıyoruz. Çaylar birbiri arkasına devam ediyor.
Vakit gece yarısını geçmişti herhalde, yakınımızdaki bir masada tek başına oturan yaşlıca bir amca ( bize göre o yaşta dedemiz yaşında biri ) seslendi:
- Yanınıza gelip, sohbetinize katılabilir miyim?
Hemen kalktık, buyur ettik geldi masamıza oturdu. Kısa boylu, tıknaz kaba yani kalın kumaştan bir elbisesi var. Temiz giyimli, sevimli bir ihtiyar.
Küçük bir kare masada olduk üç kişi. Sohbet devam ediyor ve gittikçe koyulaşıyor. Bir ara irkildim.
İhtiyar amca benim aklımdan geçen, fakat dillendirmediğim konularda bana, yanımızdaki üçüncü kişi anlamadan cevap veriyor.
Derken sabah yaklaştı. Dışarıda günün ilk ışıkları göründü.
Ne o? Sohbet ettiğimiz arkadaşla birlikte birden farkına vardık ki. Masamıza konuk olan amca yok olmuş! Küçük bir masa etrafında üç kişi idik aramızda 20-30 santim mesafe var veya yok. Amca sessizce yok olmuş, gittiğini hiç farketmemişiz
Hani masallarda söylenir ya...
Bir varmış, bir yokmuş.
Yanımıza gelirken, selam verdi. Kalktık buyur ettik. Ama giderken birden yok oldu.
İnsan, 20-30 santim yakınındaki kişinin kalkıp gittiğini görmez mi, hissetmez mi?
Görmedik, hissetmedik.
Biz böyle bir amcayı gördük mü, görmedik mi. Saatlerce sohbet ettik mi etmedik mi?
Tereddüt ettik, şaştık kaldık.
Derken belki de 12 saat süren o sohbet sonunda sabah oldu. Şimdiki gibi. Cep telefonu yok. Evdekiler, merak etmişler. Rahmetli babam hastane hastane beni aramış sabaha kadar. Meraktan perişan olmuşlar.
Gördük mü görmedik mi diye meraktan perişan olduk!
Biz iki yeni arkadaş tamam da bu amcaya ne oldu?
Acaba gördüğümüz kişi velî miydi *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder